من از خوابهای خودم چیزی باقی نگذاشته ام خواهر خوبم 

تمام را به تو داده ام 

که زمستان طولانی ات را سر کنی 

که حوصله تنهایی هایت سر نرود 

سرم درد می کند 

سرم را میان دستهایم می گیرم 

دنیا از من جلو زده است 

برادرانم مرا به خاطر نمی آورند خواهر خوبم 

دلتنگی ام را میان دستهایم می گیرم 

سنگی برمی دارم و شیشه دلم را نشانه می گیرم 

دست های نوزده سالگی ام را در جیبهایم گذاشته بودم 

فراموش کرده بودم بیرون بیاورم 

دنیا گریخته بود از من 

من تمام را دویده بودم 

به ناتمام رسیده بودم

خواهر خوبم 

ببین چطور حوصله زمین را سر برده ام 

چطور نوزده سالگی ام را سر بریده ام 

من از خوابهای تو آشفته ترم 

رسیده ام به چهارراهی که یکی هم به تو نمی رسد 

من از مرور این همه آدم دلم گرفته است 

پائیزم 

تمام شاخ و برگ دلم را شکسته اند خواهر خوبم 

بیا ببین چه گونه نوزده سالگی ام را سر بریده ام 

بیا ببین چه گونه این همه سال را  

                                              خس 

                                                        ته   

                                                                 ام.