ژاک پره ور

شعری از ژاک پره ور

ترجمه ی مریم رئیس دانا

من همینم که هستم

من همینم که هستم

این طوری بار اومده ام

وقتی بخوام بخندم

آره درسته قهقهه می زنم

کسی رو که دوستم داره دوستش دارم

آیا تقصیر از منه

 اگه اونی که دوستش دارم

همون قبلی نباشه

من همینم که هستم

این طوری بار اومدم

بیش تر از این دیگه چی می خواین

بیش تر از این از من چی می خواین

من برای خوش آیند دیگران درست شده ام

و هیچ چیز رو نمی تونم عوض کنم

کفش هایم پاشنه بلنده

 قدم خیلی خمیده

سینه هام سفت

و چشم هام خیلی گود رفته ست

اما این حرف ها

به شما چه ربطی داره

من همینم که هستم

اونی که باید خوشش بیاد خوشش می آد

به شما چه ربطی داره

که چه اتفاقی برای من  افتاده

آره به یکی دل بسته بودم

آره یکی هم به من دل بسته بود

مثل بچه ها که هم دیگه رو دوست دارن

که فقط دوست داشتن رو می فهمن

دوست داشتن   دوست داشتن ...

چرا از من سؤال می کنین

 من این جا هستم برای خوش آمد شما

و هیچ چیز رو نمی تونم عوض کنم .