یادداشتی از فرهام رستمی که جوانمرگ شد و حیف شد.

نظرات 1 + ارسال نظر

فرهام چهارشنبه 1 اسفند 1386 ساعت 05:45 ب.ظ

پدرم و سگ هایی که بودند.
یک زمانی مرحومه ( مرحوم -ِ ) پدرم -- خدا شما را هم بیامرزد -- می گفت : فرزند !! سگ همیشه سگ است حتا اگر بزند و یک سگ با گرگی دوست شود و سگی بیاید بنام سگگرگ.
من یک زمانی گروهی از سگ های بی خانمان را می شناختم در کوچه پس کوچه های روبروی پمپ بنزین که در اصالت همگی برای اینجانب جای شک و تردید باقی ماند .
یکی که پدرشان در بلاد خارجه زیست می فرمود و پس از مدتها عزیمت کرده و اینک ساکن بلاد عدم است.
یکی هم که بالکل بی پدر بود اما تا مدتها در مورد اثبات هویت سگ پیر گله برایمان جای سئوال باقی بود چرا که این سگ باوفا تنها یک عکس از پدرشان موجود داشت بهمراه گله ای گوسپند.در هر حال صاحب قلم و نگارنده ی سطور با اعتقاد به والقلم و مایسطرون فرض را بر حیات می گذارد زیرا عدم انرا نتوانسته اثبات کندچون سگ مذکور از کوچه های سابق کوچ کرد و به کوچه های پدری بازگشت.
چندی پیش باخبر شدیم که سگ مورد نظر در دانشگاهی جایی با عده ای از سگ های دیگر زندگی میکند.ان چیزی که باعث شد ما دست به کیبورد ببریم همین است. یعنی این که بگوییم دست مریزاد سگ !!!
می دانیم که چه مصائبی داشته ای تا یک سگ اکادمیک باشی- مصائبی که نه مسیح دیده و نه شیرین در فیلم مصائب شیرین. پس برایمان قابل احترام هست ( ید ).جان پدر مرحومم.