آسمان

نه صدای آبی جویی

نه آرامی گفتگویی

آدمی       تنهایی بزرگی ست

از اینهمه ست     که گاهی گریه اش می گیرد

و اندوهش را به آسمان می سپارد

گاهی که می بیند آسمان

با ابرهای سیاهی که دارد

شانه ای برای گریستن ندارد

آسمان      تنهایی بزرگی ست.


علی عبدالرضایی