این عید رو پیشاپیش به همه دوستای خوبم به جز احمد سپیدنامه تبریک عرض می‌کنم. کارش واقعاً زشت بود. خاک بر سرش کنن. حرمت دوستش رو نگه نداشت. امیدوارم خدا بهش کمک کنه وگرنه تا کرکره میره تو فلاکت و بدبختی و اونوقت به من زنگ می‌زنه میگه جهان عجب ...هی خوردم.

عید

این عید احتمالاً یه فرقی با عیدای گذشته داره

ولی من متوجه نمیشم.

دوست، کله‌ت تو پوست!

بچه که بودیم، به دبستان که می‌رفتیم به دوستامون می‌گفتیم: دوست، کله‌ت تو پوست!

حالا عجیب هوس کردم به یکی بگم دوست، کله‌ت تو پوست. ولی هرچه میگردم دوستای بچگی‌مو پیدا نمی‌کنم. همه بزرگ شدن رفتن پی بزرگسالیشون. زندگی ناجور داره گنده‌مون می‌کنه.

یادت به خیر احمد سپید عزیز

                                  عکس تزئینی است.

ایام

همیشه از جایی به جای دیگری می‌گریزم.

از چیزی به چیز دیگری می‌گریزم.

از کتابی به کتابی دیگر.

از آشنایی به آشنایی دیگر.